Rozdział 18

Znów trzymałam księgę w dłoni.
Tym razem przyłożyłam się do jej czytania, a dokładniej na dziale 12b, czyli eliksirach zakazanych.
Skąd w ogóle było pojęcie "Eliksiry zakazane" ?
I skąd tamten chłopak.. sprzed okna..
Skąd ja go.. znam.. kojarzę ..
- Co tam czytasz? - moje myślenie przewał bezimienny mi wampir.
- Eliksiry .. dział 12b..
- 12b?! - usłyszałam wrzask i spadający talerz.
- Coś w tym złego?
- Tak to jest dział dla.. demonów.
- Co takiego ?!
Wstałam. stałam akurat przed nim.. dzieliło nas jedynie jakieś piętnaście centymetrów.
- Eliksiry zakazane mogą otworzyć tylko demony. zwłaszcza dział 12b. gdzie są mikstury szczególne dla demonów.
- No, rzeczywiście. Dzięki. - powiedziałam ironicznie.
- Jasne, Yuno. To już mamy odpowiedź. czemu widziałaś nas walczących..
- S.. Słucham?!
- Nie domyślasz się ? jesteś demonem.. i pół wampirzycą.. co daje efekt złamania kodeksu magii.
- Czym niby ? z czym to się wiąże ?
- Będąc demonem nie możesz być wampirem. Będąc wampirem nie możesz być demonem.
- Świetnie. Dzięki.
Wyszłam i trzasnęłam drzwiami.
Lecz co teraz miałam zrobić.. znajdowałam się w nie wiadomo jakim miejscu.
- Yuna.. Pss...
Rozejrzałam się.. zauważyłam chłopaka, którego wczoraj widziałam w oknie.
- Kim Ty..
- To ja.. nie poznajesz mnie.. aa .. no tak.. pewnie znowu usunięto Ci pamięć.
- Jak to.. co Ty mówisz ?
- Nie pamiętasz.. niestety.. nawet nie pamiętasz kim jestem..
- Wczoraj jeszcze pamiętałam..
I nagle ukłucie.. niewyobrażalny ból.
Budzę się.
To był tylko sen?
Co on oznaczał.. co tam robił.. Barthel? I co to oznaczało ?
- Co się stało.. miałaś zły sen ?
Obiekt moich myśli właśnie się ujawnił. leżał obok mnie. popatrzyłam na Niego.
- O Tobie.. i o .. nie wiem czym.. nie wiem co to było..
- Czyli ?

Barthel.

Patrzyłem na Nią z nutą zaniepokojenia. złapałem ją delikatnie za rękę.

- Że.. Byłam demonem.. i pół wampirem.. że.. raz w nocy Cię widziałam będąc u jakiegoś faceta który pokazał mi Księgę Czarów. byłam na jakimś dziale.. 12b. potem odbiegłam od Niego.. i Cię spotkałam.. nie wiedziałam kim byłeś..

Zamarłem. Jednak Yuna to pamiętała.. przypomniała sobie.. kim była. 

- Yuna.. To się stało naprawdę..

- Co takiego ? - widziałem jej zaniepokojenie.. postanowiłem dokończyć.

- Poznaliśmy się dawno temu.. wtedy byłaś pół wampirzycą. pół. byłaś poszukiwana.. pomagałem Ci się ukrywać.. przez jakiś czas.. potem poznałaś tamtego.. okazało się że jesteś demonem.. wymazano Ci pamięć łącznie z mocami.. lecz niektóre Ci pozostały.

- Czemu przy naszym poznaniu.. mnie nie poznałeś..?

- Po jakimś czasie poznałem. Yuna. - delikatnie ją objąłem - wszystko jest w porządku .. jesteś bezpieczna.

- Co.. z tamtym.

- Został skazany za podwójne złamanie kodeksu. wymazywał Ci pamięć bo polował na Ciebie.

- A co z tą mocą.. od kogo ją mam..

- Po części miałaś ją ode mnie. bo wiesz, że moja moc jest bardziej demoniczna.. Niż dobra.

- Ale.. Nie jesteś.. Demonem? obecnie..?

- Nie.. Jestem chroniony.

- Przez kogo ?

- Przez Ciebie. Yuna. Chcesz przemiany ?

Zobaczyłem, że kiwa głową na "Tak".

- Ale.. Barthel.. kim on był.. czy on wróci ?

- Czy wróci? Nie wiem. - Przytuliła się do mnie. - Nie mogę Ci tego powiedzieć.. Bo sam nie jestem pewien.

Yuna.

Wtuliłam się z zastanowieniem.. Jak to wszystko miało miejsce?

Jakie ów kolega miał zamiary wobec mnie ?

Popatrzyłam na Barthela.. to On na Mnie.. 

Zaczęliśmy się całować..

Rozdział 17

Siedziałam na górce. Przyglądałam się drzewom, boiskom. Wyglądały jak typowe miejsca do gier.
Jednak takie nie były.
Widziałam cień kogoś w tle. Wstałam i odwróciłam się. Był tam chłopak..
Ciemnoblond włosy, wysoki chłopak o bladej skórze i czerwonych oczach.. domyśliłam się, kim jest.
- Co tu robi taka osoba jak Ty ?
- To.. już nie można tu siedzieć ?
- Można.. ale to miejsce.. jest dla wampirów - pokazał kły, uśmiechnął się - a Ty mi na Niego nie wyglądasz.
- Czuje do tego miejsca wyjątkowy sentyment.. jest dla mnie jakieś.. ważne.. nie wiem tylko dlaczego..
- Czyżby rodzice byli Wampirami.. ?
- T... Nie.. Nie wiem..
- Jedyne wyjaśnienie to pokrewieństwo - dotknął delikatnie mojego ramienia.
Widziałam coś.
Jego, mnie walczących przeciwko komuś. Było "stado" wampirów, nieśmiertelnych, wilkołaków.
- Widzisz coś.. prawda? - Otworzyłam oczy. objął moją rękę i przybliżył do swojej klatki piersiowej
- Widziałam.
- Lecz ja nie mogę.. bronisz się..
- Wiem coś o tym..
- Czy.. Twoje wizje są prawdziwe? spełniają się ?
- Tak.. Co prawda nie zawsze... Ale tak..
- Umiesz szybko biegać? pójdziemy do mnie i wyczytamy o co chodzi..
- nie..
- dobra.. złap się mnie ..
Tak też uczyniłam gdy wyciągnął do mnie dłoń.
Po chwili byliśmy pod kremowym domem jednorodzinnym. weszliśmy do środka. rozejrzałam się.
- ładnie tu masz.
- Dzięki. No dobra. To ja pójdę po te sprzęty, materiały.. Cokolwiek. - Po tych słowach już go nie było.
Znowu się rozejrzałam i usiadłam na brązowej skórzanej kanapie.
- Już wszystko mam.
Przyniósł dwie książki i pudełko. Nachyliłam się nad nim.
- Nie otwieraj ja na razie.. Masz tutaj księgę. Jako że jestem wampirem nie mogę jej otwierać. Lecz miałem kiedyś w rodzinie czarodzieja i została.
Otworzyłam książkę. Ukazał mi się napis " Moce, eliksiry, magia"
- Jeszcze się z nią zaprzyjaźnisz. Będę Twoim... Hem.. Nauczycielem. - uśmiechnął się.
- Na prawdę.. nie trzeba - popatrzyłam na Niego.
Zagłębiłam się w czytanie. Były tam różniaste eliksiry. zaklęcia.. istna księga czarów.
- Hmm.. Jak chcesz ... Mogę Ci użyczyć pokoju.
- Nie trzeba.
- Czyli jednak tak.. Idę ci pościelić łóżko.. Zaraz wrócę.
Poklepał mnie po ramieniu. popatrzyłam w okno.
Widziałam tam kogoś znajomego.. Był to... Barthel .. ?
_____________________________________________________
Od Autorki :
Przepraszam, że opowiadanie dziś jest krótkie.
Na jutro postaram dać dłuższe. Może nawet i o wiele dłuższe? :D