Rozdział 7

Katherine

Popatrzyłam się na leżącą Yunę. Bardzo się wykrwawiała. za tym chłopakiem stał już Barthel. odepchnął go tak mocno, że skończył w sąsiednim pokoju.

- Czy ona umrze ?

- Nie. - Przybliżył się do jej szyi. zrobił podobnie to, co tamten.

- Co jej robisz?!

- Ratuję ją. Powinna za niedługo się przebudzić. - stanął nad nią.

O co z tym w ogóle chodziło?

Yuna

Życie przeleciało mi przed oczami. odnośnie niektórych sytuacji. przebudziłam się.

Widziałam Katherine i Barthela, u Katherine wyczułam szczególny strach.

- Co się stało? - dopiero po tych słowach się rozejrzałam, czemu leżałam na podłodze?

- Dorwał Cię. - Czerwonowłosa dziewczyna pomogła mi wstać. zobaczyłam w lustrze ranę po zębach.

- Nic Ci nie będzie.

W odbiciu lustra widziałam jak Barthel patrzy się na moją ranę.

- Taa. - Wzruszyłam ramionami. - do wesela się zagoi..

- do czyjego wesela?

- oczywiście, że twojego. - zaśmiałam się.

- oj, na to bym nie liczyła. może do twojego? 

Na to zdanie spoważniałam...

... I zamilkłam na jakieś trzy minuty. dosłownie. tak jak reszta.

- Yuna. Wiesz co. ja pójdę na.. spacer. a więc.. - i po chwili wyszła.

Nie wiem czy to po prostu atmosfera ją do tego zmusiła, czy ktos jej co nie co  w głowie nie po przewracał. Ciekawe.

- a więc będziemy tak milczeć ? 

- Co on mi zrobił ?

- chciał Cię przemienić.. wyssałem jego jad ponieważ.. nie chciałem.. byś była wampirem od jego strony

- to źle, jak bym była wampirem od jego strony ?

- tak.

- to wiele wyjaśnia. - usiadłam na szafce, miałam mieszane wrażenia co do tego wszystkiego.

- Yuna. nie mógłbym Ci pozwolić na to. bynajmniej teraz. 

- To mi to wyjaśnij. o co rzekomo chodzi ? - zrobiłam grymaśną minę.

- nie wiesz jaki on jest. podobno od tego, który Cię przemienia, przechodzi jakaś część mocy. a jego mocy wolałbym nie komentować, uwierz.

- No dobrze. niech będzie. oszczędzę Cię. ale jak na razie - uśmiechnęłam się

- Dziękuję. 

Zeszłam z szafki. ponownie przypatrzyłam się na ranę. a jej już nie było.

Dalej sprawiało (i będzie sprawiać ) to dla mnie czarną magię.

I coś czuję, że na tym się nie skończy.

Lecz czemu ktokolwiek chciał mnie ratować? To zawsze będzie dla mnie zagadką.